Wiosna, wiosna.

Przyznam szczerze, nie pamiętam kiedy aż tak niecierpliwie czekałam na wiosnę. To było chyba w szkole średniej, później była praca, studia i po prostu pewnego dnia dostrzegałam, że wiosna już jest, drzewa są zielone, a kurtka lżejsza.

Matka, o co chodzi z tymi serduszkami?

Walentynki, przez jednych ulubione, przez innych nienawidzone, a jeszcze przez innych dzień, jak co dzień, miłość trzeba okazywać sobie przez 365 dni, a nie tylko tego jednego, konkretnego.

Nasz Anioł Stróż.

Pierwszy raz z monitorem oddechu spotkałam się w lipcu, u mojej koleżanki, która pół roku wcześniej niż ja urodziła synka. Oczywiście wiedziałam już wtedy o czymś takim, jak śmierć łóżeczkowa, wiadomo, jak to każda ciężarna spodziewająca się swojego pierwszego dziecka i będąca na zwolnieniu lekarskim, miałam czas. Mnóstwo czasu. I choć spać mogłam na potęgę (śpij, śpij póki możesz, bo potem zobaczysz...), to jednak czasem nie spałam. A gdy nie spałam, to albo oglądałam tv albo siedziałam w internecie i czytałam o różnych gadżetach, które w domu młodych rodziców są totalnymi must have.